આંખોમાં સ્હેજ નૂર લગાવી ગયું મને, 
એક સપનું ઉંઘમાંથી જગાવી ગયું મને.

તોફાન કોઈ રેતના, ફાવી શક્યા નહીં.  
એક ઝાંઝવું આ રણનું  હરાવી ગયું મને.

આરંભ થાય એનો કદી અંત પણ થશે,
એક પાંદડું ખરી ને બતાવી ગયું મને. 

પચરંગી જીંદગીમાં સદા રાચતો રહ્યો, 
અંતે સફેદ કપડું સજાવી ગયું મને.

મજબૂત ડાળખી હતો હું વૃક્ષની છતાં, 
એક ફૂલડાં નું હેત નમાવી ગયું મને. 

વિપુલ માંગરોલીયા ( વેદાંત )

-